Kościół Zdrojowy Wniebowzięcia NMP – usytuowany przy zbiegu ulic Zdrojowej, Piłsudskiego i Kościelnej. Świątynię zbudowano w latach 1887-1892 według projektu Jana Zawiejskiego w stylu wczesnego włoskiego renesansu. Dziesięć lat później konsekrował ją biskup tarnowski Leon Wałęga. W latach 1932-35 kościół przebudowano i powiększono według projektu Franciszka Mączyńskiego (wybitnego architekta krakowskiego odpowiadającego przez wiele lat za konserwację Kościoła Mariackiego). Kościół Zdrojowy posiada trzy nawy główne i nawę poprzeczną będącą pozostałością sprzed rozbudowy. W prezbiterium znajduje się piękna rzeźbiona w drewnie figura Matki Bożej Wniebowziętej wykonana przez Henryka Burca. Uwagę przyciąga także bardzo oryginalna mozaikowa Droga Krzyżowa i mozaika w podniebiu kopuły przedstawiająca sceny biblijne – dzieła Stanisława Jakubczyka. Przed kościołem stoi posąg Chrystusa z krzyżem opatrzony napisem: „Chryste, wysłuchaj nas!”(wotum błagalne ufundowane 1895r. w setną rocznicę III rozbioru Polski). Nieopodal figura Matki Boskiej Królowej z 1896 r. i Pana Jezusa Cierpiącego – ufundowana w 1953 r. przez przesiedleńców zza Buga. Msze Święte w tym kościele odbywają się według Następującego porządku: Niedziele i Święta: 6:00; 7:30; 9:00; 10:30; 11:45; 15:00; 19:00 (I niedziela miesiąca16:00 - Godzina Miłosierdzia i zmiana tajemnic różańcowych) Dni powszednie: 6:30; 7:00; 9:00; 10:00; 19:00 (w okresie zimowym ostatnia msza o 17:00 (od czerwca do września zamiast sobotniej Mszy św. o godz. 10:00 w kościele parafialnym - Msza św. w kościółku parkowym).
Park im. Romana Nitribitta – ciągnie się na północny-zachód od kościoła, wzdłuż ulicy Piłsudskiego. W parku znajdują się piękne kompozycje kwiatowe, liczne alejki i ławeczki. Uwagę przyciąga monumentalny pomnik „Obrońcom – Zwycięzcom” wykonany przez prof. Bronisława Chromego i odsłoniętego w roku 1986. Przed budynkiem kina „Jaworzyna” odsłonięto w 2005 r. pomnik Jana Kiepury. Odlany z brązu i ustawiony na granitowym cokole przedstawia Kiepurę śpiewającego z uniesioną w górę ręką. Jest to kopia pomnika, który dwa lata temu stanął w Sosnowcu - rodzinnym mieście artysty. Autorami projektu są warszawiacy - Tadeusz Markiewicz i nieżyjący już Gabriel Karwowski. Podczas uroczystości odtworzono archiwalne nagranie pieśni w jego wykonaniu. Białe płótno okrywające wykonaną z brązu postać zerwali: dr Barbara Cieniawa, prezes Krynickiego Towarzystwa Kulturalnego, burmistrz Emil Bodziony i Bogusław Kaczyński, który w swym przemówieniu powiedział: „Mistrzu Janie, witaj gości jadących tą ulicą do Krynicy! Zapraszaj ich do tego kurortu i powiedz im, że Krynica jest cudownym miejscem, w którym rozbrzmiewa wspaniała muzyka”. W otoczeniu parku zachowało się kilka starych, drewnianych willi. Na stokach Jasiennika usytuowane są monumentalne sanatoria i hotele krynickie:
„Lwigród” (zbudowany w latach 1926-29 pełen jest patriotycznych symboliki, projekt Eugeniusza Czerwińskiego jest przykładem nowego budownictwa międzywojennego faworyzującego formy murowane. Dysponował wtedy jedyną w Krynicy salą operacyjną),
„Continental”,
„Leśnik-Drzewiarz” i
„Panorama”. Po drugiej stronie ulicy na tzw. Siedlisku stoi drewniany krzyż upamiętniający miejsce po dawnym cmentarzu cholerycznym.
Nowe Łazienki Mineralne – położone przy skrzyżowaniu ulic Zdrojowej, Pułaskiego i Piłsudskiego. Kamień węgielny pod ich budowę położył sam prezydent RP Stanisław Wojciechowski. Budowę rozpoczęto w 1924 r., a ukończono w roku 1928. Autorem projektu był Władysław Klimczak. Budynek posiada ciekawą architekturę – przed wejściem widnieje okazała antyczna kolumnada zwieńczona długim balkonem.
ul. Pułaskiego – prowadzi pod szczyt Huzarów, do miejscowości Tylicz. Znajdują się przy niej liczne obiekty sanatoryjne:
„Soplicowo”(wybudowane w 1878 r. Początkowo nazywane „Hotel Warszawski”), willa
„Dwór”(dom doktora Henryka Ebersa z roku 1860), Oficerski Dom Wypoczynkowy
„Kasztelanka”, hotel
„Patria”(wybudowano ją na życzenie sławnego śpiewaka Jana Kiepury, stałego krynickiego gościa. Powstała w latach 1936-38 według projektu Bohdana Pniewskiego), hotel „Motyl”, „Cechini” i wiele innych ciekawych budowli. Na stokach Huzarów urządzony był niegdyś
Park im. Pułaskiego z amfiteatrem, kawiarnią i kręgielnią. Dziś jego alejki pozarastały. Uczęszczana jest jedynie ta, którą wiedzie na pewnym odcinku czerwony szlak przez Huzary do Mochnaczki. Nieco wyżej, przy serpentynach drogi do Tylicza wznosi się kopiec i
pomnik ku czci Kazimierza Pułaskiego i Konfederatów Barskich. Wystawiony został staraniem dr Franciszka Kmietowicza w roku 1926. W czasie okupacji został zniszczony, później rekonstruowany z inicjatywy Polskiego Koła Związku Filatelistów w Krynicy. Ponownie odsłonięcia dokonano 4 maja 1969 r. Szczyt kopca wieńczy kamienny obelisk z orłem zrywającym się do lotu i płaskorzeźbą głowy bohatera. Przed laty przy pomniku odbywały się liczne uroczystości patriotyczne i kończyły szkolne rajdy turystyczne. Od 1998 r. teren parku wraz z kopcem znalazł się w rękach prywatnego właściciela i można go oglądać tylko zza wysokiego płotu.
